Fysiotherapie in Swarga
Blijf op de hoogte en volg Shama
23 Januari 2013 | Nepal, Bhaktapur
Zoals in mijn eerste verslag staat bescheven, was het doel van mijn werk enerzijds fysiotherapie geven aan de kinderen en anderzijds het lesgeven/bijscholen van de fysiotherapeuten bij Swarga. Er werken in Swarga 2 fysiotherapeuten, Sumi (werkt er nu 3 jaar) en Tulasha (werkt er nu 7 jaar). Ik had me voorgesteld om de eerste 2 weken van mijn verblijf vooral te observeren; de kinderen te leren kennen, bekijken hoe de fysiotherapeuten te werk gaan en wat hun doelen zijn voor de kinderen. In die twee weken kon ik dan een beetje inkomen met het engels praten en daarna zouden we wel een schema opstellen waarbij ik wekelijks een uurtje les zou geven.
Dit liep echter wat anders. Toen ik begon met werken hadden de kinderen vakantie. Veel van de kinderen gingen daardoor terug naar hun ouders om de vakantie daar te vieren. Omdat er voor de fysiotherapeuten hierdoor veel vrije tijd was, hadden ze verzonnen dat ik in de eerste week wel alle lessen kon geven die ik gepland had. Rustig inkomen met m’n engels zat er dus niet in, gelijk aan de bak! Elke dag een half uur les met aansluitend een half uur om de filmpjes te laten zien over de verschillende pathologieën. Daarna konden de fysiotherapeuten vragen stellen. In het begin was dit wel even inkomen..met veel uuhh’s en ‘what’s the english word again?’ gaf ik m’n eerste les, maar al snel kreeg ik het te pakken en begrepen ze ook wat ik vertelde. Ook de vragen die ze hadden kon ik beter beantwoorden. Na een week had ik al m’n lesstof er doorheen gejaagd en de fysiotherapeuten wilde dat ik bij de nieuwe stof een praktijktoets zo opstellen, zodat hun kennis getoetst kon worden. Aangezien geen van de kinderen de pathologieën hadden die ik lesgegeven had, was dit erg moeilijk. Dus daarvoor moest nog een andere oplossing gevonden worden.
Wat ik gezien heb in de eerste 2 weken is dat de fysiotherapeuten hier werken met doelen van 3 maanden. Voor elk kinderen schrijven ze ong. 3-5 doelen op, waarbij ze voor 3 maanden oefeningen bedenken. Na die 3 maanden worden de doelen geevalueerd en wordt gekeken of ze moeten worden bijgesteld en/of dat er een nieuw doel opgestart kan worden. Veel van de kinderen krijgen elke dag fysiotherapie.
Dit is in principe hoe ze het willen doen, maar ik geloof niet dat het helemaal zo werkt. Naar mijn idee hebben de fysiotherapeuten een algemeen beeld van wat de kinderen moeten kunnen in het dagelijks leven en koppelen hier doelen aan. Wanneer doelen niet gehaald worden zijn ze geneigd om dezelfde doelen aan te houden, met het idee dat het nog wel komen gaat. Zou zijn ze bijvoorbeeld al 3 jaar een jongen spraakles aan het geven, waarbij weinig tot geen verandering zichtbaar is. Toch blijven ze de therapie trouw volhouden. Ze vinden het moeilijk om toe te geven dat er weinig verandering zichtbaar is en de verandering die er is is misschien niet eens te koppelen aan de therapie. Ook geven ze oefeningen die soms niet functioneel genoeg zijn. Zo trainen ze met gewichten van 1 kg de biceps van beide armen bij een meisje die rolstoelafhankelijk is. Dit is een manier om de armen sterk te maken, zodat ze de rolstoel zelfstandig kan voortbewegen. Het meisje zit elke dag in een rolstoel en duwt zichzelf al een behoorlijke tijd een heuvel op, waar ik het lopend al bijna zwaar mee hebt. Die oefening van 1kg sluit daar totaal niet op aan. Ten eerste te licht/makkelijk en ten tweede train je daarmee maar 1 spiergroep, terwijl het voortduwen van een rolstoel vraagt om veel meer spiergroepen van de hele arm. Dit zijn leuke aangrijpingspunten om mee aan de slag te gaan.
Na de vakantie zouden de fysiotherapeuten een nieuw werkschema krijgen. Er komen steeds meer kinderen in het tehuis, dus de fysiotherapeuten moeten efficienter gaan werken om meer kinderen te kunnen behandelen. Joyce (één van de oprichters van Swarga) had een nieuw schema uitgewerkt, maar de fysiotherapeuten waren hier niet tevreden over. Joyce heeft toen gevraagd aan hen om zelf een schema in elkaar te zetten, waarover ze wel tevreden konden zijn. Tijdens een bespreking vorige week kwam ter sprake dat het de fysiotherapeuten niet gelukt was er een te maken. Ook waren ze eigenlijk ontevreden over andere dingen, zoals de hoogte van het salaris en de manier waarop Joyce hen aanspreekt en benadert. Ze wilden meer salaris, zo niet, dan zouden ze opstappen. Een salarisverhoging kon niet gegeven worden, dus met een opzeg termijn van een maand stoppen de fysiotherapeuten er nu mee.
Voor Joyce en de kinderen in Swarga is dit echt flink balen. Nu moet er een nieuwe fysiotherapeut komen, waarbij ze waarschijnlijk weer opnieuw moeten beginnen met bijscholing. 3 jaar aan ervaring en bijscholing is hierbij verdwenen.
Voor mij betekent dit ook een verandering van doelen. In plaats van het bijscholen van de fysiotherapeuten ga ik zelf meer met de kinderen werken. Wanneer er op tijd een nieuwe fysiotherapeut is, kan ik deze vanaf de basisbeginselen bijscholen. Is deze er niet op tijd dan zal ik een aantal werkkrachten (geen fysiotherapeuten) gaan aanleren hoe zij ook kunnen oefenen met de kinderen. Zodat zij kunnen onderhouden en voortzetten wat er nu al gedaan wordt. Daarnaast ga ik aankomende weken alle fysiotherapeutische doelen per kind op een rijtje zetten en deze omvormen tot doelen die meer aansluiten op de adl van de kinderen nu. Oude ingeslopen patronen kan ik verversen met nieuwe ideeën. Best een serieuze taak en ik hoop dat ik de skills heb om het in elkaar te zetten. Eens per week zal ik met Joyce om de tafel gaan zitten om mijn ideeën hierover te bespreken. Samen gaan we kijken wat hierin wel en niet haalbaar is. Ben benieuwd hoe het gaat lopen!
Voor nu weer even genoeg verteld. Volgende keer vertel ik wat meer over mijn vrijetijdsbesteding hier in Nepal.
Foto's komen wat later of op facebook want via de site duurt het vrij lang.
xx Shama
Dit liep echter wat anders. Toen ik begon met werken hadden de kinderen vakantie. Veel van de kinderen gingen daardoor terug naar hun ouders om de vakantie daar te vieren. Omdat er voor de fysiotherapeuten hierdoor veel vrije tijd was, hadden ze verzonnen dat ik in de eerste week wel alle lessen kon geven die ik gepland had. Rustig inkomen met m’n engels zat er dus niet in, gelijk aan de bak! Elke dag een half uur les met aansluitend een half uur om de filmpjes te laten zien over de verschillende pathologieën. Daarna konden de fysiotherapeuten vragen stellen. In het begin was dit wel even inkomen..met veel uuhh’s en ‘what’s the english word again?’ gaf ik m’n eerste les, maar al snel kreeg ik het te pakken en begrepen ze ook wat ik vertelde. Ook de vragen die ze hadden kon ik beter beantwoorden. Na een week had ik al m’n lesstof er doorheen gejaagd en de fysiotherapeuten wilde dat ik bij de nieuwe stof een praktijktoets zo opstellen, zodat hun kennis getoetst kon worden. Aangezien geen van de kinderen de pathologieën hadden die ik lesgegeven had, was dit erg moeilijk. Dus daarvoor moest nog een andere oplossing gevonden worden.
Wat ik gezien heb in de eerste 2 weken is dat de fysiotherapeuten hier werken met doelen van 3 maanden. Voor elk kinderen schrijven ze ong. 3-5 doelen op, waarbij ze voor 3 maanden oefeningen bedenken. Na die 3 maanden worden de doelen geevalueerd en wordt gekeken of ze moeten worden bijgesteld en/of dat er een nieuw doel opgestart kan worden. Veel van de kinderen krijgen elke dag fysiotherapie.
Dit is in principe hoe ze het willen doen, maar ik geloof niet dat het helemaal zo werkt. Naar mijn idee hebben de fysiotherapeuten een algemeen beeld van wat de kinderen moeten kunnen in het dagelijks leven en koppelen hier doelen aan. Wanneer doelen niet gehaald worden zijn ze geneigd om dezelfde doelen aan te houden, met het idee dat het nog wel komen gaat. Zou zijn ze bijvoorbeeld al 3 jaar een jongen spraakles aan het geven, waarbij weinig tot geen verandering zichtbaar is. Toch blijven ze de therapie trouw volhouden. Ze vinden het moeilijk om toe te geven dat er weinig verandering zichtbaar is en de verandering die er is is misschien niet eens te koppelen aan de therapie. Ook geven ze oefeningen die soms niet functioneel genoeg zijn. Zo trainen ze met gewichten van 1 kg de biceps van beide armen bij een meisje die rolstoelafhankelijk is. Dit is een manier om de armen sterk te maken, zodat ze de rolstoel zelfstandig kan voortbewegen. Het meisje zit elke dag in een rolstoel en duwt zichzelf al een behoorlijke tijd een heuvel op, waar ik het lopend al bijna zwaar mee hebt. Die oefening van 1kg sluit daar totaal niet op aan. Ten eerste te licht/makkelijk en ten tweede train je daarmee maar 1 spiergroep, terwijl het voortduwen van een rolstoel vraagt om veel meer spiergroepen van de hele arm. Dit zijn leuke aangrijpingspunten om mee aan de slag te gaan.
Na de vakantie zouden de fysiotherapeuten een nieuw werkschema krijgen. Er komen steeds meer kinderen in het tehuis, dus de fysiotherapeuten moeten efficienter gaan werken om meer kinderen te kunnen behandelen. Joyce (één van de oprichters van Swarga) had een nieuw schema uitgewerkt, maar de fysiotherapeuten waren hier niet tevreden over. Joyce heeft toen gevraagd aan hen om zelf een schema in elkaar te zetten, waarover ze wel tevreden konden zijn. Tijdens een bespreking vorige week kwam ter sprake dat het de fysiotherapeuten niet gelukt was er een te maken. Ook waren ze eigenlijk ontevreden over andere dingen, zoals de hoogte van het salaris en de manier waarop Joyce hen aanspreekt en benadert. Ze wilden meer salaris, zo niet, dan zouden ze opstappen. Een salarisverhoging kon niet gegeven worden, dus met een opzeg termijn van een maand stoppen de fysiotherapeuten er nu mee.
Voor Joyce en de kinderen in Swarga is dit echt flink balen. Nu moet er een nieuwe fysiotherapeut komen, waarbij ze waarschijnlijk weer opnieuw moeten beginnen met bijscholing. 3 jaar aan ervaring en bijscholing is hierbij verdwenen.
Voor mij betekent dit ook een verandering van doelen. In plaats van het bijscholen van de fysiotherapeuten ga ik zelf meer met de kinderen werken. Wanneer er op tijd een nieuwe fysiotherapeut is, kan ik deze vanaf de basisbeginselen bijscholen. Is deze er niet op tijd dan zal ik een aantal werkkrachten (geen fysiotherapeuten) gaan aanleren hoe zij ook kunnen oefenen met de kinderen. Zodat zij kunnen onderhouden en voortzetten wat er nu al gedaan wordt. Daarnaast ga ik aankomende weken alle fysiotherapeutische doelen per kind op een rijtje zetten en deze omvormen tot doelen die meer aansluiten op de adl van de kinderen nu. Oude ingeslopen patronen kan ik verversen met nieuwe ideeën. Best een serieuze taak en ik hoop dat ik de skills heb om het in elkaar te zetten. Eens per week zal ik met Joyce om de tafel gaan zitten om mijn ideeën hierover te bespreken. Samen gaan we kijken wat hierin wel en niet haalbaar is. Ben benieuwd hoe het gaat lopen!
Voor nu weer even genoeg verteld. Volgende keer vertel ik wat meer over mijn vrijetijdsbesteding hier in Nepal.
Foto's komen wat later of op facebook want via de site duurt het vrij lang.
xx Shama
-
23 Januari 2013 - 07:54
Minke :
Shama,
succes gewenst, en 't komt vast goed!
Minke -
23 Januari 2013 - 08:09
Kelly:
Hey Sham!
Leuke uitdaging! Het komt helemaal goed met die skills en je doorzettingsvermogen! Leuke foto's ook op Facebook. Veel succes en we bellen snel weer :)
Dikke kus Kell -
23 Januari 2013 - 08:18
Anna:
Wow Sham, wat een verhaal. Sta je dan !! Veel succes en hou ons op de hoogte. Ik ben benieuwd !!
Gr Ann -
23 Januari 2013 - 08:46
Elsa:
Hee Shama!
Dat is zeker een verhaal, het is duidelijk dat je dus wel echt veel kan betekenen daar. Komt vast helemaal goed met jou skills. Heel veel succes!
x Elsa -
23 Januari 2013 - 09:33
Domien:
Uitdagingen op rij.....chapau hoor, en succes!
Domien -
23 Januari 2013 - 11:29
Roos:
Therapeutje op afstand....is heel goed bezig! Liefs, x. -
23 Januari 2013 - 12:34
Leon:
Die skills, die heb jij wel :) lekker bezig! -
23 Januari 2013 - 12:57
Marlies:
Hoi Shama,
Over je skills hoef je niet in te zitten. Boeiende baan en n hoop verantwoordelijkheid.
XX Marlies -
23 Januari 2013 - 13:31
Toos:
Heey Shama!
Met bewondering heb ik je verhaal gelezen. Wat 'n uitdaging, om dit weer op poten te zetten!
Veel succes, hoor!
Groetjes van Toos -
23 Januari 2013 - 14:57
Gerda Elstgeest:
He Shama,
je maakt zo heel wat mee, en mag gelijk flink aan de bak het gaat je lukken hoor.
alles van dag tot dag bekijkens. succes -
23 Januari 2013 - 15:29
Ruby:
Hey Sham,
Nou om werk zul je niet verlegen zitten! Hoe leuk om jou eigen visie over te kunnen gaan dragen! En hoe cool wanneer ze dit beheersen wanneer jij weer terugkomt! Zet hem op! Liefs -
23 Januari 2013 - 15:46
Mama:
Kanjer, het gaat je wel lukken. Je weet wij zijn trots op jou. We bellen binnenkort weer. Al achter onze kamers aan geweest? XXX -
23 Januari 2013 - 19:37
Denise:
Hi shama!
Gave uitdaging zeg! De skills heb je wel hoor! Succes!:)
Xx Denise -
23 Januari 2013 - 19:40
Lin (de Brabander):
Sham!
Laat ze daar maar een lekker poeppie ruiken!! Met je kennis moet het allemaal goed gaan komen.. Mooie foto's ook op Facebook, vooral de Himalaya, gaaf!
Kus! -
23 Januari 2013 - 20:02
Jan V.d. Poel:
Hé Shama! Het leven is één grote improvisatie... dus een beetje anders werken dan verwacht gaat je daar vast en zeker lukken. Daarbij de tip dat je goed vastlegt wat je allemaal van plan bent, uiteindelijk doet en de resultaten daarvan. Laat anderen daar ter plaatse hun bevindingen op schrift stellen zodat je in Nederland tzt. tijd "getuigschrfiten" hebt die van pas kunnen komen bij solliciteren na terugkomst in Nederland or somewhere else. Want als het je lukt met weinig middelen daar zichtbaar progressie te boeken dan is dat een geweldige praktijkervaring die elders ook gebruikt kan worden. Dat heb je namelijk niet als je van de "standaard" opleiding komt. Suc6 4 U. Enne, doe weer de groeten aan Kees de Nepalees, van oorsprong een Canadees zoals ik net lees en van huis uit een wees, vaak door ondervoeding aan de rees en in het bezit van een ontstoken pees. Werk aan de winkel dus! XXX -
24 Januari 2013 - 01:06
Hans:
Hoi kanjer.
Heerlijk om te lezen hoe professioneel je je inleeft en de energieke manier van aanpakken bij de dagelijkse beslommeringen daar. Pas op dat je niet teveel hooi op je vork neemt, zorg dat je blijft genieten van dit unieke avontuur, het is voorbij voordat je het door hebt.
Mogelijk kunnen we je het leven daar wat veraangenamen en van hieruit iets laten bezorgen. Als je kan aangeven waarmee we je kunnen helpen en het past in 'n doos dan is het 't proberen waard.
'n paar dagen niet meer kunnen schaatsen omdat er teveel sneeuw is gevallen. Morgen ga ik kijken of ik in Bleiswijk op de Rottemeren 'n tochtje kan maken. Komend weekend is de winter (voorlopig) weer voorbij.
Groetjes. -
25 Januari 2013 - 11:40
Brittje:
Hoi Shamsko,
Wat een enorme uitdaging zeg en onwijs knap dat je niet het eerste vliegtuig terugpakt. Want wij Poelen zijn van oorsprong niet zulke helden in het onbekende.
Ik ben zeer benieuwd hoe dit traject vervolgd wordt. Zet hem op topper!!!!
XxxBritt -
25 Januari 2013 - 16:06
Cora Schakenbos:
Hoi Shama,
Je verhaal met veel plezier gelezen maar het woord "skills" is nieuw voor mij.(of ik heb niet goed opgelet)
Ik ga toch maar eens navragen waar het voor staat.
Het is n hele uitdaging en je moet denk ik goed kunnen improviseren. Je maakt plannen en dan loopt het plots heel anders maar ik weet zeker dat het helemaal goed komt.
Ik ben ook heel benieuwd naar je vrijetijd besteding. We gaan het lezen de volgende keer.
xxx groetjes,
Cora en fam. -
27 Januari 2013 - 15:49
Thecla:
Hoi Shama, leuk om te lezen. Ben apetrots op je. Weet je al waar je het geld aan gaat uitgeven? Leuk dat je Fam.komt. Groetjes. Thecla -
03 Februari 2013 - 18:42
Christine Linders:
hoi Shama!
Ik kwam net je verslag over de fysio tegen. In oktober ga ik in hetzelfde tehuis werken, ook als fysiotherapeut. Ik ben erg benieuwd hoe het verder gaat en war je zoal doet. Wat voor soorten handicaps kom je zoals tegen?
groetjes Christine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
