Weekend en vrije tijd
Blijf op de hoogte en volg Shama
27 Januari 2013 | Nepal, Bhaktapur
Nepalezen werken hier 6 dagen in de week, 8 uur per dag. Dit is een dag meer dan in Nederland, maar daarbij moet wel gezegd worden dat de meeste Nepalezen de tijd nemen voor hun werk. Zweten van hard werken kennen een aantal Nepalezen ook niet. Als vrijwilliger uit Nederland hoef ik maar 5 dagen te werken, om toch nog enigzins het Nederlandse ritme aan te kunnen houden. Mijn vrije dagen zijn op zaterdag en zondag. Elk weekend probeer ik wat te bezichtigen.
Het eerste weekend ben ik met alle vrijwilligers een nachtje naar Nargakot geweest. Dit is een plaatsje op een berg vlak bij Bhaktapur. Vanuit hier kan je als het een beetje helder is een heel mooi uitzicht hebben op de Himalaya. Ook is er een mooi zonsopgang en/of zonsondergang te zien. Ik had geluk want dat weekend was het helder genoeg om mooie witte bergtoppen te zien. Een andere vrijwilliger was al meerdere keren geweest, maar had nog niet eerder dit uitzicht gehad. Ik heb genoten van het uitzicht, ook 's nachts was er een mooie sterrenhemel te zien met een duidelijke melkweg. Jammer dat dat niet te fotograferen is..
Het tweede weekend ben ik zelf een tour door Bhaktapur gaan doen. Ik volgde hierbij de route uit de Lonely Planet. Heb eerst wel een stuk of 5 keer een gids moeten zeggen dat ik geen gids wilde, want ja..een blanke meid met wandelschoenen en een Lonely Planet is natuurlijk een kans op inkomen. Heb een tocht gedaan van 1,5 uur en mooie foto's kunnen maken. Ook gelijk getuige kunnen zijn van een slachtingsoffer. Bij een lief zwart geitje werd, na wat begoten te zijn met water en bloemblaadjes, zijn nek doorgesneden. Heel zielig voor t beestje. Het stond wel op m'n to-do lijstje, maar ik hoef het nooit meer te zien. Er zijn plekken waar ze elke dinsdag en zaterdag dierenoffers doen, maar daar ga ik dus niet heen.
Het derde weekend ben ik met Francis op pad geweest. Zij is een Logopediste uit Nederland en is twee weken naar Nepal gekomen om adviesen oefeningen te geven op het gebied van communicatie vaardigheden. Met haar ben ik op zaterdag naar Pashupatinath en Boudha geweest.
Pashupatinath is een plaats waar overledenen gecremeerd worden. Dood gaan is een onreine gebeurtenis in het leven van een Nepalees. Via een ritueel, waarbij het lichaam gereinigd wordt met heilig water uit de Bagmati rivier, bestrooid wordt met oranje bloemen, rood poeder en muntstukken, wordt het lichaam gereinigd. Daarna wordt het lichaam in doeken gewikkeld en op een stapel hout gelegd. Deze wordt, als t kan, door de oudste zoon aangestoken. Na de ceremonie worden de hoofden van alle zonen kaal geschoren en dragen ze een jaar lang witte kleding als teken van rouw. In het openbaar wordt nooit verdriet getoond, maar bij een crematie mag dat juist wel. En dit doen ze dan ook uitvoerig, bijna theatraal te noemen. De kosten van zo'n brandstapel ligt rond de 150,- Roepies, ong. 1,50 euro. Je kan het daarna zo duur maken als je wil door versieringen zoals doeken en bloemen te kopen. Apart is dat iedereen, ook toeristen, met een crematie mee kan kijken. Om het lijk heen lopen ook kinderen, die zodra er kostbaarheden op de grond vallen het oprapen, om zo de kost te verdienen.
Daarna zijn we naar Boudha gelopen. Hier staat een hele grot Stupa, het belangrijkste boeddhistische heiligdom van de Kathmanduvallei. Herkenbaar zijn de ogen van Boeddha op elke zijde van de tempel. Ook zijn er tig gebedsmolentjes aanwezig. Hieraan draaien de Boeddisten tijdens het opzeggen van een gebed. Je mag alleen met je rechterzijde naar de Stupa toestaan. De linkerkant is onrein, dus loop je altijd met de klok mee om de stupa heen. Er lopen veel monniken rond en een aantal met een groot kussen vastgebonden op hun buik/borst. Deze maken buikschuivers naar de tempel toe tijdens hun gebed.
De zondag erna ben ik naar Swayambunath, de 'apentempel' geweest met Francis en twee andere vrijwilligers. Althans dat dachten we..met de bus erheen gereden en bij het uitstappen zagen we mooie tempeltjes staan en 3 grote gouden beelden van Bouddha. Wij erheen gelopen en veel foto's gemaakt. Eenmaal klaar, vonden we het toch raar dat er niet zoveel apen waren, zeker voor de benaming Monkeytempel. Toch doorgegaan naar Thamel voor wat souvenirs shoppen. In Kathmandu hadden we afgesproken om met alle vrijwilligers naar de bios te gaan. Eenmaal verzameld vertelden we de anderen dat het mooi was, maar dat we weinig apen gezien hadden. Joyce vroeg, maar jullie zijn wel de trappen op geweest toch? Helemaal naar boven? Het antwoord daarop was nee dus..we hebben ontzettend gelachen, want we hebben de beruchte tempel dus helemaal gemist en iets anders gezien. Ik moet dus nog een keertje terug:)
Dit weekend begon met een afscheidsetentje van Francis. Voor het diner het restaurant Fresco's genomen, waar ik een week eerder was geweest met Shanti en haar vriendinnen (is het meisje uit mn gastgezin). Toen lekker gegeten en goedkoop, dus een leuke optie. Dit keer heerlijk gegeten van allemaal kleine hapjes en een toetje. Daarna kampvuur gemaakt met z'n allen op t dakterras van het guesthouse. Gezellige avond. De dag erna wilde ik naar Changu Narayan, een plaatsje 4 km van Bhaktapur vandaan. Wilde er lopend heen en met de bus terug. Eenmaal een uur onderweg begon ik beroerd te worden, buikkrampen en zweet aanvallen. En ja hoor..binnen een aantal minuten moest ik vliegensvlug een toilet opzoeken om t niet in mn broek te doen. Gelukkig mocht ik bij een bewoner langs de weg naar de wc. Een hurk toilet, zonder wc papier, alleen wat water. Toen dacht ik wel even: WAT DOE IK HIER!?! haha. Daarna dacht ik mn wandeling wel te kunnen voortzetten, maar na 20 meter kwam ik tot de conclusie dat dat niet ging lukken. Gelukkig kwam daar de bus richting Changu Narayan en ben ik toch de tempel gaan bezichtigen. Het is tenslotte de oudste tempel van Nepal. Het was er mooi en alweer veel foto's gemaakt, maar genieten kon ik niet echt. Na een vlugge fotoronde ben ik snel weer terug gegaan. Thuis kreeg ik te horen dat 4 van de 8 eters ziek zijn geworden, dus het restaurant is voor mij enigzins afgeschreven. Maar zonder buikklachten geen echte Nepal ervaring, zeggen ze, dus weer iets om van m'n lijstje af te strepen.
Verder doe ik in m'n vrije tijd aan badminton met de vrijwilligers, voetbal met de kinderen van Swarga, 1 keer hardlopen, veel lezen, muziek luisteren, filmavondjes op donderdagavond en gaan we af en toe naar de bios. Heb nu ook al 2 keer m'n kleren gewassen in een teiltje met 'Op reis wasje'. De kleren hangen vervolgens 2 dagen buiten en worden weer net zo stoffig als daarvoor, maar er zit dan in ieder geval weer een fris geurtje aan.
Weer genoeg verteld dacht ik zo. Probeer nog ff een paar foto's te uploaden.
xx Shama
Het eerste weekend ben ik met alle vrijwilligers een nachtje naar Nargakot geweest. Dit is een plaatsje op een berg vlak bij Bhaktapur. Vanuit hier kan je als het een beetje helder is een heel mooi uitzicht hebben op de Himalaya. Ook is er een mooi zonsopgang en/of zonsondergang te zien. Ik had geluk want dat weekend was het helder genoeg om mooie witte bergtoppen te zien. Een andere vrijwilliger was al meerdere keren geweest, maar had nog niet eerder dit uitzicht gehad. Ik heb genoten van het uitzicht, ook 's nachts was er een mooie sterrenhemel te zien met een duidelijke melkweg. Jammer dat dat niet te fotograferen is..
Het tweede weekend ben ik zelf een tour door Bhaktapur gaan doen. Ik volgde hierbij de route uit de Lonely Planet. Heb eerst wel een stuk of 5 keer een gids moeten zeggen dat ik geen gids wilde, want ja..een blanke meid met wandelschoenen en een Lonely Planet is natuurlijk een kans op inkomen. Heb een tocht gedaan van 1,5 uur en mooie foto's kunnen maken. Ook gelijk getuige kunnen zijn van een slachtingsoffer. Bij een lief zwart geitje werd, na wat begoten te zijn met water en bloemblaadjes, zijn nek doorgesneden. Heel zielig voor t beestje. Het stond wel op m'n to-do lijstje, maar ik hoef het nooit meer te zien. Er zijn plekken waar ze elke dinsdag en zaterdag dierenoffers doen, maar daar ga ik dus niet heen.
Het derde weekend ben ik met Francis op pad geweest. Zij is een Logopediste uit Nederland en is twee weken naar Nepal gekomen om adviesen oefeningen te geven op het gebied van communicatie vaardigheden. Met haar ben ik op zaterdag naar Pashupatinath en Boudha geweest.
Pashupatinath is een plaats waar overledenen gecremeerd worden. Dood gaan is een onreine gebeurtenis in het leven van een Nepalees. Via een ritueel, waarbij het lichaam gereinigd wordt met heilig water uit de Bagmati rivier, bestrooid wordt met oranje bloemen, rood poeder en muntstukken, wordt het lichaam gereinigd. Daarna wordt het lichaam in doeken gewikkeld en op een stapel hout gelegd. Deze wordt, als t kan, door de oudste zoon aangestoken. Na de ceremonie worden de hoofden van alle zonen kaal geschoren en dragen ze een jaar lang witte kleding als teken van rouw. In het openbaar wordt nooit verdriet getoond, maar bij een crematie mag dat juist wel. En dit doen ze dan ook uitvoerig, bijna theatraal te noemen. De kosten van zo'n brandstapel ligt rond de 150,- Roepies, ong. 1,50 euro. Je kan het daarna zo duur maken als je wil door versieringen zoals doeken en bloemen te kopen. Apart is dat iedereen, ook toeristen, met een crematie mee kan kijken. Om het lijk heen lopen ook kinderen, die zodra er kostbaarheden op de grond vallen het oprapen, om zo de kost te verdienen.
Daarna zijn we naar Boudha gelopen. Hier staat een hele grot Stupa, het belangrijkste boeddhistische heiligdom van de Kathmanduvallei. Herkenbaar zijn de ogen van Boeddha op elke zijde van de tempel. Ook zijn er tig gebedsmolentjes aanwezig. Hieraan draaien de Boeddisten tijdens het opzeggen van een gebed. Je mag alleen met je rechterzijde naar de Stupa toestaan. De linkerkant is onrein, dus loop je altijd met de klok mee om de stupa heen. Er lopen veel monniken rond en een aantal met een groot kussen vastgebonden op hun buik/borst. Deze maken buikschuivers naar de tempel toe tijdens hun gebed.
De zondag erna ben ik naar Swayambunath, de 'apentempel' geweest met Francis en twee andere vrijwilligers. Althans dat dachten we..met de bus erheen gereden en bij het uitstappen zagen we mooie tempeltjes staan en 3 grote gouden beelden van Bouddha. Wij erheen gelopen en veel foto's gemaakt. Eenmaal klaar, vonden we het toch raar dat er niet zoveel apen waren, zeker voor de benaming Monkeytempel. Toch doorgegaan naar Thamel voor wat souvenirs shoppen. In Kathmandu hadden we afgesproken om met alle vrijwilligers naar de bios te gaan. Eenmaal verzameld vertelden we de anderen dat het mooi was, maar dat we weinig apen gezien hadden. Joyce vroeg, maar jullie zijn wel de trappen op geweest toch? Helemaal naar boven? Het antwoord daarop was nee dus..we hebben ontzettend gelachen, want we hebben de beruchte tempel dus helemaal gemist en iets anders gezien. Ik moet dus nog een keertje terug:)
Dit weekend begon met een afscheidsetentje van Francis. Voor het diner het restaurant Fresco's genomen, waar ik een week eerder was geweest met Shanti en haar vriendinnen (is het meisje uit mn gastgezin). Toen lekker gegeten en goedkoop, dus een leuke optie. Dit keer heerlijk gegeten van allemaal kleine hapjes en een toetje. Daarna kampvuur gemaakt met z'n allen op t dakterras van het guesthouse. Gezellige avond. De dag erna wilde ik naar Changu Narayan, een plaatsje 4 km van Bhaktapur vandaan. Wilde er lopend heen en met de bus terug. Eenmaal een uur onderweg begon ik beroerd te worden, buikkrampen en zweet aanvallen. En ja hoor..binnen een aantal minuten moest ik vliegensvlug een toilet opzoeken om t niet in mn broek te doen. Gelukkig mocht ik bij een bewoner langs de weg naar de wc. Een hurk toilet, zonder wc papier, alleen wat water. Toen dacht ik wel even: WAT DOE IK HIER!?! haha. Daarna dacht ik mn wandeling wel te kunnen voortzetten, maar na 20 meter kwam ik tot de conclusie dat dat niet ging lukken. Gelukkig kwam daar de bus richting Changu Narayan en ben ik toch de tempel gaan bezichtigen. Het is tenslotte de oudste tempel van Nepal. Het was er mooi en alweer veel foto's gemaakt, maar genieten kon ik niet echt. Na een vlugge fotoronde ben ik snel weer terug gegaan. Thuis kreeg ik te horen dat 4 van de 8 eters ziek zijn geworden, dus het restaurant is voor mij enigzins afgeschreven. Maar zonder buikklachten geen echte Nepal ervaring, zeggen ze, dus weer iets om van m'n lijstje af te strepen.
Verder doe ik in m'n vrije tijd aan badminton met de vrijwilligers, voetbal met de kinderen van Swarga, 1 keer hardlopen, veel lezen, muziek luisteren, filmavondjes op donderdagavond en gaan we af en toe naar de bios. Heb nu ook al 2 keer m'n kleren gewassen in een teiltje met 'Op reis wasje'. De kleren hangen vervolgens 2 dagen buiten en worden weer net zo stoffig als daarvoor, maar er zit dan in ieder geval weer een fris geurtje aan.
Weer genoeg verteld dacht ik zo. Probeer nog ff een paar foto's te uploaden.
xx Shama
-
27 Januari 2013 - 11:05
Mama:
Hi Shama, wat een leuk verslag weer. Ben je nu bezig soms? Zag net 3 foto's en nu 8. Ik heb je verslagen uitgeprint voor de oma's en opa. Zo kunnen zij het ook volgen. Wel het lettertype vergroot. Alweer van de rees af? Half/ eind februari komt een collega van Jacco met een koffer met kleding voor jullie weeshuiskindjes. Ze neemt dan weer van die gelukspoppetjes in haar koffer mee hierheen. Paulien heet zij en ze komt met haar moeder. Ook toevallig heh? dat ze previes naar dat weeshuis komen. Hou je taai hoor. Dikke kus
-
27 Januari 2013 - 11:10
Ruby:
Hey Sham,
Hihi, dus toch de hoge nood mogen ervaren! Wat een heiligdommen heb je al gezien zeg! Tempeltje zus, tempeltje zo ! Leuk! Hier komt inmiddels de regen met bakken uit de lucht! Heb je trouwens al een lekker kleurtje van de zon? Succes komende week! Liefs -
27 Januari 2013 - 11:19
Marlies:
Hai Shama,
Wat n heerlijke verhalen kun jij schrijven het leest zo lekker weg. Blijf ons op de hoogte houden zou ik zeggen.
Dikke kus
Marlies
-
27 Januari 2013 - 11:52
Domien:
Hey Shama
Het verslag leest zeker makkelijk en best wel leuk om te volgen, gelukkig heb je daar ook wat herkenning,
diaree (minder leuk) duiffies op de dam (vrijheidsbeeld met duiffies op de daken) en hier gaat vanaf vandaag de zomer beginnen.
Groeten Domien -
27 Januari 2013 - 12:08
Roos:
Hey Shama,
duidelijk verhaal......je rug tassie krijgt al inhoud!
xx -
27 Januari 2013 - 13:08
CArla Rietbroek:
Hoi Shamma, weer een verslag van jouw krijg ik door via mijn mail. wat prachtig om te lezen hoe jij daar je tijd doorbrengt. Ik vind het onwijs stoer, en blijf je volgen. Succes met alles wat je nog gaat doen en geniet maar van al die mooie ervaringen. Groetjes uit de Veen.
-
27 Januari 2013 - 13:30
Anne-Lotte:
Even de laatste twee verslagen gelezen. Wat een ervaringen!! Super om te lezen. Geniet ervan!!
En heel veel plezier nog! xx -
27 Januari 2013 - 13:33
Lida:
Leuk verslag weer Shama!
Je schrijft gezellig...
Blijf je volgen hoor,
Groetjes,
Lida -
27 Januari 2013 - 21:11
John:
Ha Shama,
Mooi verhaal weer. Leuke indrukken. En alles met je rechterhand getypt natuurlijk.
Ik zou smokkelen en ook links gebruiken. (gewoon schijt aan hebben)
Grtn John -
28 Januari 2013 - 09:16
Dionne:
Hey Shama,
Jeetje wat maak jij al een hoop mee in een korte tijd!!
Bizar om te lezen hoeveel cultuurverschillen er wel niet zijn.
Dat arme lammetje niks voor mij om te zien, maar precies wat jij zegt je moet het daar gezien hebben! Bikkel ben je! Echt weer een leuk verhaal om te lezen, dus blijf vooral nieuwe verhalen typen!;-)
Liefs xx Dionne -
28 Januari 2013 - 10:02
Marry:
He Shama,
Lekker verhaaltje dat geitje... Schrappen van je to-do lijstje en andere mooie dingen gaan bezichtigen ;)
Groetjes! -
29 Januari 2013 - 21:27
Marja Van Bostelen:
Hoi Shama,
Wat een leuke verhalen. Wat een ervaring. Dit wordt een tijd uit je leven om nooit te vergeten. Geniet van je vrijwilligerswerk en je vrijetijd. Ik blijf je volgen.
Heel veel plezier nog de aankomende weken.
Groetjes Marja. -
05 Februari 2013 - 08:17
Cora:
Hoi Shame,
Het is weer n leuk verhaal geworden. Volgens mij heb je het naar je zin.Toevallig dat die collega van Jacco naat julli toekomt.Die collega is Paulien (42 jr)en zij brengt haar dochter mee.Ik zat te vertellen over jouw vorige verhaal en toen zei Jacco dat zijn collega ook met n Joyce te maken heeft daar.Dus hij vragen waar ze precies naar toe gaat en het adres klopte precies met jou adres.Wel heel toevallig.
We kijken weer uit naar je volgende verhaal.
groet,
Cora -
07 Februari 2013 - 11:59
Joyce:
Jeetje sham, ik moet er niet aan denken dat ik zie hoe ze de nek door gaan snijden van een dier, ieeehh. Ik vond de konijnen die vroeger bij opa dood in het melklokaal hingen al vies ;) En die stad, Pusha nog iets, schreef je dat in 1 keer goed? En je hebt al mooie dingen van je to do lijst af kunnen strepen zeg, gets ;) Maar wat heb je al een hoop gezien en beleefd, gaaf hoor!! Hou je taai en veel plezier! Liefs x -
10 Februari 2013 - 14:35
Mama:
Hi Shama, alles goed? Co en Cora vragen zich af of je hun kaart al hebt gehad? Zullen we anders nog bellen komende week? XXXXX Mama
-
25 Februari 2013 - 22:35
Ellis:
Hoi Shama! Wat een leuk verhaal heb je weer geschreven! En.... wat heb je een prachtige foto geschoten! Nummer 159: 3 mannen op een stoepje in geel/oranje kleding. Echt een geweldig mooie foto. Als poster zou ik hem hier zo aan de muur hangen! Groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
